22 mei 1975. Bryan W. Green, Piet Ysabie en Robert Clicque – een Britse en twee Gentse kunstenaars – openen hun tentoonstelling The First Moodist Exhibition in de galerie Wittenpoppentoren in Hasselt. Het evenement is Robert Clicques antwoord op de vraag van Jan Van Praet, uitbater van de galerie, om nieuw werk te tonen, twee jaar na de solotentoonstelling van zijn schilderijenreeks Seascapes in dezelfde ruimte. Van Praet is niet alleen galeriehouder in Hasselt maar ook eigenaar van een restaurant. Hij is de schoonbroer van Bart Vanwalle, een kunstenaar die in het begin van de jaren 70 de Gentse gelijknamige galerie in de beroemde Villa De Bondt stichtte. In de GentseWittenpoppentoren promootte hij Belgisch talent zoals Staf Renier en Danny Matthys. In mei 1971 organiseerde Vanwalle in Gent de soloshow Bericht uit Zierikzee van Robert Clicque.

Clicque en Ysabie maakten met elkaar kennis tijdens hun studies aan Sint-Lukas Gent. Terwijl Ysabie een opleiding tot beeldhouwer volgde, volgde Clicque ’s avonds schilderlessen bij Gaspard De Vuyst. Het is trouwens via de zoon van De Vuyst dat Clicque in het begin van de jaren 1970 in contact kwam met Bryan Green, student aan de Chelsea Art School in Londen. Op vrijdag 29 december 1972 opende Clicque in de Belgradostraat 60 in Gent het Clicque Museum met een groepstentoonstelling waaraan niet alleen Green en Ysabie deelnamen maar ook onder andere Leo Copers, Staf Renier, Top Office International en Johan Van Geluwe.

Op de zilverkleurige affiche van de Hasseltse tentoonstelling in 1975 staan niet alleen de naam van de galerie (ter gelegenheid omgedoopt tot ‘whitepuppettower‘), de titel van de tentoonstelling en de namen van de drie kunstenaars maar ook, gezeefdrukt, de reproductie van een handgeschreven, niet-gedateerde brief van Green aan Clicque. Het in het Engels geschreven epistel begint met de bevestiging van de openingsdatum van de tentoonstelling in Hasselt en gaat verder met komisch-lyrische mijmeringen over de organisatie van het project. Naast de reproductie van een tekstje van Green over de Seascapes van Clicque is er een ander gedicht te lezen over hun kompaan Piet Ysabie. Green zou het gedicht gevonden hebben op de rug van een antieke stoel en zou het zogezegd vertaald hebben uit het Cockney, een variant van het Engels dat door de arbeidersklasse van Londen gesproken wordt.

De toon van de brief verraadt de intieme vriendschap tussen de drie kunstenaars, die ook voelbaar is in het eerste werk van de tentoonstelling. In de lange inkomhal van het ‘open huis’ aan het Leopoldplein 22 in Hasselt hangt Portrait of the artists: twee rijen van 38 analoge portretfoto’s van Green en Clicque, genomen door Ysabie. Op de aan de muur genagelde zwart-wit afdrukken kunnen de toeschouwers kennismaken met de gemoedstoestanden van de twee kunstenaars die hun werk laten zien in de ‘echte’ exporuimtes van de galerie: abstract geometrische tekeningen en schilderijen van Clicque, gedichten en objecten van Green.

De humoristische en theatrale foto’s van Ysabie doen niet alleen denken aan de academische têtes d’expression uit de 18e eeuw, ze lijken ook een antwoord te zijn op de ambitie van Bryan W. Green om een nieuwe stroming te lanceren: het zogenaamde Moodism dat hij in een andere niet-gedateerde brief aan Clicque als volgt definieerde: “the art of studying one’s changing humours”. Een moodist zou zijn “what he feels like being at any given time”.

Voor de opbouw van de tentoonstelling in Hasselt blijven Clicque en Green enkele nachten slapen in de galerie. Het aantal bezoekers tijdens de vernissage is beperkt maar met zijn speech en een vioolperformance zorgt Bryan Green voor een goede sfeer. Van het evenement maakt Piet Ysabie een grondig visueel verslag met zwart-wit foto’s. Er wordt geen enkel werk verkocht en de expositie trekt niet de aandacht van de pers. De vriendschap tussen de drie vrienden lijdt er echter niet onder, hoewel ze alle drie nooit meer samen zullen tentoonstellen. Clicque en Green blijven wel intens samenwerken. In het huurhuis van Clicque aan de Belgradostraat presenteren Clicque en Green in de loop van de volgende veertig jaar regelmatig publicaties en organiseren ze samen tentoonstellingen of evenementen. Tot vandaag blijft Green de enige vertegenwoordiger van de beweging waar hij de grondlegger van is: het Moodism.

Met dank aan Robert Clicque, Piet Ysabie, Koen Brams en Valerie Verhack